این قدر یادت میکنم تا ...

تو که با شعر خدایی غزلخوان شده ای !
خبرت هست که بیت الغزل جان شده ای ؟

نه فقط طوس به ایوان شما می نازد
که شکوه همه ی مردم ایران شده ای

زایران حرمت از همه جا می آیند
که طبیب دل هم غیر مسلمان شده ای

مشهد و مسجد گوهرشه و یک کنج ضریح
آرزوی دل بی تاب جوانان شده ای

در طواف حرمت شرط تمکّن نبود
"جان به قربان تو" که حج فقیران شده ای

شمس در آینه ی مهر تو شمس است ولی
تو خود شمس شموس همه دوران شده ای

یا غریب الغربا ! بر دل ما رحمی کن
تو که فریادرس هرچه ضعیفان شده ای

پیش حق، جلوه ی حق! کاش شفاعت بکنی
تو که باب اللَّهِ دلهای پریشان شده ای

آمدم از غم و اندوه بگویم، فراموشم شد !
چون تو اکسیر شعف بر لب خندان شده ای

شاعر: آقای مهدی کویر

کنج دامان

دست اگر باشد دخیل کنج دامان بهتر است

از نماز شب توسل بر کریمان بهتر است

 

دل ولو کوچک، به لطف تو بزرگی می کند

یک ده آباد از صد شهر ویران بهتر است

 

حرف ما آن است که آهوی نیشابور گفت

گاه مدیونت شدن از دادنِ جان بهتر است

 

سایه ای که بر سرم افتاد، عزت پخش کرد

سایه ی گلدسته از تاج سلیمان بهتر است

 

دست بر سفره نبردم تا خودت تعارف کنی

تعارف اهل کَرم از خوردن نان بهتر است

 

یک کمی بنشین کنار ما، پذیرائی بس است

میزبان که می نشیند حال مهمان بهتر است

 

صبح محشر هر کسی دنبال یاری می دود

یار ما باشد اگر شاه خراسان، بهتر است

شاعر: آقای علی اکبر لطیفیان

کوچ

فصل کوچ رسید

  و این آغاز حرکت است